Begin maart meldde Rapaport dat de Natural Diamond Council (NDC) een campagne aan het plannen was om misvattingen en valse beloften over de duurzaamheid van laboratoriumdiamanten uit de wereld te helpen. De NDC heeft inmiddels een eerste rapport uitgebracht waar wij graag op reageren.
Het is verheugend om te lezen dat de NDC eerlijk en feitelijk is gebleven in haar omgang met laboratoriumdiamanten. Het rapport pikte een aantal belangrijke punten op die ons ook na aan het hart liggen.
Verschil tussen laboratorium- en mijndiamanten duidelijk waarneembaar
Allereerst werd correct gesteld dat alle laboratoriumdiamanten als zodanig identificeerbaar zijn met speciale technische apparatuur. Laboratoriumdiamanten hebben een uniek groeipatroon omdat het fabricageproces het natuurlijke groeiproces versnelt van miljoenen jaren tot slechts enkele weken. Deze bijzonderheid is het enige kenmerk dat kan worden gebruikt om een laboratoriumdiamant duidelijk te onderscheiden van een mijndiamant. De mogelijkheid van een duidelijk onderscheid van elkaar is enorm belangrijk om de consument de nodige transparantie te kunnen bieden. De enigszins weerklank vindende beschuldiging dat de laboratoriumdiamantindustrie beweert dat het onder geen enkele omstandigheid mogelijk is om laboratoriumdiamanten te onderscheiden van mijndiamanten is echter misleidend.
Gerenommeerde fabrikanten van laboratoriumdiamanten communiceren alleen dat laboratoriumdiamanten niet met het blote oog of zelfs onder de microscoop van mijndiamanten te onderscheiden zijn. Dit komt omdat beide diamanten dezelfde chemische, fysische en optische eigenschappen hebben. Bovendien zorgt elk gevestigd gemologisch laboratorium, of het nu IGI, GIA of HRD is, voor een duidelijk onderscheid door de markering in het betreffende certificaat.
waarde- en prijsontwikkeling
De waarde- en prijsontwikkeling van laboratorium- en mijndiamanten komt ook aan bod in het NDC-rapport: Ten eerste gaat het rapport in op de zeldzaamheid van mijndiamanten, wat onder andere een van de belangrijkste redenen is waarom mijndiamanten als investering worden verhandeld. Volgens NDC zijn de prestaties te danken aan het feit dat het een beperkte hulpbron is en dat veel mijnen langzaam uitgeput raken. Vervolgens wordt verduidelijkt dat diamanten niet opzettelijk worden achtergehouden in de diamantindustrie om kunstmatige tekorten te creëren en prijzen op te drijven. Volgens de NDC zijn deze fluctuaties in het aanbod van natuurlijke diamanten veeleer te wijten aan het feit dat de diamantindustrie geen invloed kan uitoefenen op het aantal diamanten dat kan worden gevonden en dienovereenkomstig worden gedolven. In dit verband vergelijkt het rapport de prijsontwikkeling van mijndiamanten met laboratoriumdiamanten: In de analyse van de NDC van de prijsontwikkelingen van laboratoriumdiamanten in de afgelopen jaren wordt benadrukt dat de prijzen enorm zijn gedaald en dat een laboratoriumgecreëerde één-karaats diamant van uitstekende kwaliteit kan tegen 2022 worden verwacht en kost 80% minder dan een overeenkomstige mijndiamant. De prijsontwikkeling wordt dan in directe vergelijking bekeken. Er wordt op gewezen dat de prijzen van laboratoriumdiamanten alleen afhangen van de productiekosten, terwijl voor natuurlijke diamanten de zeldzaamheid een grote rol speelt.
Natuurlijk is deze weergave een slimme nevenschikking om de prijs van mijndiamanten te rechtvaardigen met de potentiële doorverkoopwaarde. Sterker nog, slechts weinigen binnen de waardeketen profiteren van de prijsontwikkeling in de diamantindustrie. Door de lange en ondoorzichtige waardeketen blijven de lonen van de arbeiders in de mijnen echter minder dan een fractie van de waarde van een diamant.
Inderdaad, de slechte prestaties en prijs van laboratoriumdiamanten in de industrie is een groot probleem. Goedkope kolenstroom en slechte arbeidsomstandigheden leiden tot een prijzenoorlog die het eigenlijke product devalueert. Het is daarom dringend noodzakelijk om deze grieven op te helderen en een eerlijke prijs te vragen voor een volledig duurzaam product.
Het ding over duurzaamheid: niet alle laboratoriumdiamanten zijn gelijk gemaakt
Het rapport benadrukt terecht dat labdiamanten niet per se duurzaam hoeven te zijn, hoewel dit vaak wordt gepresenteerd door verschillende fabrikanten en sieradenmerken die alleen labdiamanten gebruiken. Een groot deel van de wereldwijd geproduceerde laboratoriumdiamanten komt uit China en India, waar de productie voornamelijk is gebaseerd op kolencentrales. De NDC geeft toe dat duurzaamheid uitsluitend afhangt van de fabrikant en dat laboratoriumdiamanten vanuit dit oogpunt inderdaad een duurzaam alternatief kunnen zijn. DIAVON betrekt een groot deel van de MANUFAKTURDIAMANTEN bijvoorbeeld bij de Diamond Foundry in de VS, waar ze met behulp van waterkracht volledig CO2-neutraal worden vervaardigd.
De NDC wijst er ook op dat duurzaamheid niet alleen milieuvriendelijkheid omvat, maar dat ook de zogenaamde sociale voetafdruk hierbij een rol speelt. Op dit punt zijn wij het absoluut eens. Bij DIAVON staan we voor transparantie in de hele waardeketen, daarom is sociale rechtvaardigheid net zo belangrijk voor ons als ecologische toewijding. We hebben onszelf er persoonlijk van overtuigd dat alle medewerkers die betrokken zijn bij het productieproces van MANUFAKTURDIAMANTEN werken onder omstandigheden die overeenkomen met onze sociaal-ethische normen. Wel is het zo dat er in de branche met name voor dit aspect weinig betrouwbare data beschikbaar zijn. Daarom moet men nauw samenwerken met de respectieve fabrikant van laboratoriumdiamanten om te kunnen beoordelen welke sociale normen bij de productie worden nageleefd.
Mijnbouw voor laboratoriumdiamanten?
Het rapport gaat verder met te stellen dat hoewel laboratoriumdiamanten grafiet en andere metalen nodig kunnen hebben om ze te produceren, en hoewel de reactoren waarin de diamanten worden geproduceerd gemaakt zijn van in mijnen gewonnen metalen, laboratoriumdiamanten ten onrechte worden voorgesteld als zijnde vrij van mijnen. . De NDC pakt daarmee een volkomen correct argument aan. Grafiet is niet vereist voor het CVD-proces, dat voornamelijk wordt gebruikt om diamanten te produceren voor verwerking tot sieraden. Voor het HPHT-proces zijn kleine hoeveelheden koolstofgrondstof nodig, zoals grafiet. Deze hoeveelheden zijn echter extreem klein in verhouding tot de hoeveelheid diamant die ermee geproduceerd kan worden. De productie van laboratoriumdiamanten met behulp van het ontploffingsproces kan ook het gebruik van grafiet vereisen, maar opnieuw in zeer kleine hoeveelheden. Bovendien wordt deze methode niet vaak gebruikt. Het is natuurlijk ook waar dat metalen die uit mijnen worden gewonnen zich in de reactoren bevinden waarin de laboratoriumdiamanten worden geproduceerd - zoals het geval is met elk technisch product, of het nu gaat om een smartphone, industriële machine of auto.
In het geval van de diamantindustrie moet men echter duidelijk het gebruik van de door mijnbouw verkregen grondstoffen in relatie tot elkaar zien. Het grote voordeel van laboratoriumdiamanten is dat ze niet zelf hoeven te worden gedolven, terwijl er 250 ton aarde moet worden verplaatst om één karaat natuurlijke diamant te winnen. Dit is een enorme ingreep in het milieu. Ter vergelijking: als er een bepaald aandeel metalen is dat in mijnen is gedolven om een reactor te bouwen waarin enkele miljoenen karaat diamanten kunnen worden geproduceerd, is dit onevenredig. De metalen voor de reactor worden één keer gedolven en daarna kunnen in de reactor enorme hoeveelheden diamanten worden geproduceerd. Maar om dezelfde massa diamanten uit mijnen te halen, zou natuurlijk mijnbouw op een onvoorstelbare schaal nodig zijn.
Pogingen om het milieu in de mijnbouw in evenwicht te brengen
De NDC rapporteert ook over hoe de traditionele diamantindustrie haar negatieve impact op het milieu probeert te compenseren. Enerzijds voeren NDC-leden steeds meer projecten uit om hernieuwbare energie op te wekken en projecten om de CO2-uitstoot te compenseren om de ecologische voetafdruk zo klein mogelijk te houden. Anderzijds zijn er diverse projecten voor natuurbehoud en behoud van biodiversiteit, waarmee leden van de NDC ecologische compensatie proberen te creëren voor de schade die mijnbouw aan de natuur aanricht. Natuurlijk moeten deze inspanningen worden geprezen en het valt niet te ontkennen dat de diamantindustrie de afgelopen twee decennia veel vooruitgang heeft geboekt en streeft naar een positieve impact op het milieu.
Ondanks alle inzet op ecologisch en sociaal vlak, moet worden vermeld dat het duurzamer zou zijn om de natuur en de mens niet in de eerste plaats te schaden door mijnbouw.
Het Kimberley-proces
Met betrekking tot de ethische aanvaardbaarheid van mijndiamanten benadrukt de NDC dat natuurlijke diamanten nu bewezen hebben conflictvrij te zijn door het Kimberley-proces. Dat klopt echter niet helemaal. Het Kimberley-proces voorkomt dat zogenaamde "bloeddiamanten" in de economische cyclus terechtkomen. Er zijn echter verschillende moeilijkheden: aan de ene kant definieert het Kimberley-proces deze conflictdiamanten als "ruwe diamanten die door rebellenbewegingen of hun bondgenoten worden gebruikt om gewapende conflicten te financieren om een legitieme regering te verzwakken". Dit betekent dat in het geval van bijvoorbeeld Rusland het Kimberley-proces niet van toepassing is omdat dit een oorlog is die is begonnen door een legitieme regering. Aangezien Alrosa, een van 's werelds grootste diamantproducenten, voor 20% in handen is van de Russische Federatie, helpt de handel in Russische diamanten de aanvalsoorlog tegen Oekraïne te financieren. Russische diamanten worden niet beschouwd als conflictdiamanten onder het Kimberley-proces. Aan de andere kant is de handel in natuurlijke diamant over het algemeen erg ondoorzichtig. Het principe van essentiële verwerking is van toepassing, dus het is moeilijk te begrijpen waar een diamant eigenlijk vandaan komt. Aanzienlijk bewerkt betekent dat een diamant zwaar is bewerkt in een ander land dan het land van herkomst, waardoor de waarde ervan aanzienlijk is veranderd. Dit omvat slijp- en polijstwerkzaamheden. Dit betekent dat een diamant uit Rusland die in India is geslepen en gepolijst, na verdere verwerking India als land van herkomst kan identificeren.
Bovendien wisselen natuurlijke diamanten veel vaker van eigenaar dan laboratoriumdiamanten voordat ze daadwerkelijk de eindklant bereiken. Daarom is het niet echt mogelijk om te zeggen dat natuurlijke diamanten 100% conflictvrij zijn dankzij het Kimberley-proces. Toch heeft de handel in natuurlijke diamant een positieve ontwikkeling doorgemaakt. Er wordt in de branche steeds meer gedaan om klanten transparantie te kunnen bieden en de diamanten daadwerkelijk betrouwbaar te kunnen traceren. Desalniettemin zijn laboratoriumdiamanten gemakkelijker te traceren dan mijndiamanten, simpelweg vanwege hun veel kortere waardeketen.
Al met al maakt het verslag aan beide kanten belangrijke punten, zowel in termen van voor- als nadelen. Hij is wat kritischer over laboratoriumdiamanten, terwijl de positieve kanten van natuurlijke diamanten worden benadrukt. Desalniettemin is het absoluut noodzakelijk om te verduidelijken dat niet alle laboratoriumdiamanten gelijk zijn gemaakt. Duurzaamheid is een onderwerp dat ook voor consumenten steeds belangrijker wordt en bijdraagt aan hun aankoopbeslissingen. Daarom neemt greenwashing al enige tijd toe en het is belangrijk om op dit probleem te wijzen.
Na deze eerste stelling gaan we nader in op enkele aspecten van het rapport en rapporteren we daarover. We zullen de resultaten ook publiceren op de DIAVON-homepage.
U bent ook van harte welkom om u op LinkedIn of Instagram te abonneren om op de hoogte te blijven van de publicatie van nieuwsartikelen.
Wilt u in de toekomst op de hoogte blijven van al het nieuws van DIAVON? Schrijf je nu in voor onze nieuwsbrief.
Afbeelding: iStock | 1323182185